دورترین نقطه مسکونی در جهان
جزیره تریستان دا کونا | Tristan da Cunha
جزیره تریستان چطور کشف شد؟
مجمع الجزایر تریستان دا کونا در سال 1506 توسط دریانورد پرتغالی به نام تریستائو دا کونا کشف شد و به همین دلیل هم نام جزیره اصلی به اسم او نامگذاری شد. اولین نشانه های سکونت و زندگی در این جزیره به حوالی سال 1643 و توسط خدمه و دریانوردان هلندی بر می گردد. جزیره تریستان دا کونا در مسیر کشتی هایی بود که از اروپا به اقیانوس هند می رفتند و در نتیجه این جزیره دورافتاده ناگهان مورد توجه همه قرار گرفت. کمپانی هلندی هند شرقی به سرعت دو هیئت به این جزیره اعزام کرد. پس از آن انگلیسی ها و فرانسوی ها هم این کار را ادامه دادند. در سال های 1790-91 گروهی از دریانوردان انگلیسی در این جزیره زندگی می کردند و به شکار فوک دریایی مشغول بودند. شمار اندکی از آمریکایی ها هم در سال 1810 در جزیره تریستان دا کونا ساکن شدند و به شکار نهنگ پرداختند. در طول جنگ علیه بریتانیا، آمریکایی ها از این جزیره به عنوان پایگاه نظامی استفاده می کردند.
هنگامی که گردان نظامی جزیره تریستان دا کونا را ترک کرد یک سرجوخه و خانواده اش همچنان در جزیره باقی ماندند. به تدریج جمعیت متنوع که از نژادها و قومیت های مختلف بودند در این جزیره رشد کردند و جمعیت ساکن در دورترین نقطه مسکونی در جهان را به وجود آوردند.
جزیره تریستان دا کونا کجاست؟
سرنوشت غم انگیز جزیره
جنگ داخلی آمریکا ادامه شکار نهنگ را با مشکلاتی مواجه کرد. افتتاح کانال سوئز در سال 1869 و تغییر کشتی های بادبانی به کشتی های بخار باعث تغییر مسیر حرکت کشتی ها در اقیانوس شد. در نتیجه، جزیره تریستان دا کونا دیگر در مسیر تجاری دریایی قرار نداشت و با از دست دادن کاربری و اهمیت و جایگاه سابق خود به جزیره ای دورافتاده تبدیل شد. اما بدترین سرنوشت در سال 1885 برای جزیره رقم خورد. در این سال شرایط جوی نامساعد و آب و هوای نامطلوب باعث کاهش محصول و غذا شد، یک کشتی که جمعیت زیادی از مردان جزیره را با خود حمل می کرد در دریا غرق شد و موش هایی که از غرق شدن کشتی جان سالم به در برده بودند تمام گندم های موجود در انبار کشتی را جویدند و کاشت آن ها را غیرممکن کردند. با این حال، باز هم ساکنین جزیره ترجیح دادند با هر سختی و مشکلی که هست در این جزیره بمانند و به زندگی ادامه بدهند.
در جریان جنگ جهانی دوم مجمع الجزایر تریستان به عنوان ایستگاه هواشناسی نیروی دریایی سلطنتی و ایستگاه رادیویی برای نظارت و کنترل رفت و آمد کشتی ها و قایق های آلمانی مورد استفاده قرار می گرفت. با این حال، هنوز هم بلاهای جزیره ادامه داشت: انفجار آتفشفشان کوه کوئین ماری باعث تخلیه کل جمعیت ساکن در جزیره شد و از سال 1961 تا 1963 جمعیت جزیره به نزدیکی ساوت همپتون مهاجرت کردند.
دسترسی به دورترین نقطه مسکونی در جهان
در سال های اخیر کسب عنوان دورترین نقطه مسکونی در جهان باعث جلب توجه دنیا و به ویژه گردشگران ماجراجو به این جزیره شده است. با این حال، دسترسی به جزیره اصلا و ابدا کار ساده ای نیست: در این جزیره هیچ فرودگاهی وجود ندارد، هیچ هتل، اقامتگاه و امکانات و خدمات خاصی برای گردشگران فراهم نشده است و از طرفی برای بازدید از جزیره تریستان دا کونا باید مجوز بگیرید. بله، در واقع اگر کسی آنقدر ماجراجو باشد که بخواهد به دورترین نقطه مسکونی زمین برود باید حداقل از یک سال قبل برنامه ریزی کند. همان طور که گفتیم هیچ مسیر هوایی به جزیره وجود ندارد و تنها راه ارتباطی با جزیره قایق و کشتی است.
هیچ محدودیتی از نظر ملیت برای گردشگران وجود ندارد و در حالی که برای ورود به جزیره باید فرم درخواست پر کنید، اما عملا هیچ گونه ویزای رسمی وجود ندارد. مسئولین این جزیره باید به تک تک کسانی که قصد ورود به جزیره را دارند اجازه و مجوزنامه بدهند. البته هرکسی دلش نمی خواهد به این جزیره دورافتاده برود، اما اگر ماجراجو هستید یا برای فیلمبرداری و عکاسی می خواهید به این جزیره بروید کافی است به admin@tristandc.com ایمیل بزنید و به طور دقیق هدف از سفر، تاریخ احتمالی سفر، مدت اقامت، مکانی که می خواهید اقامت کنید و مشخصات فردی مثل اسم و سن و ملیت و … را برای آن ها بفرستید تا درخواستتان مورد بررسی قرار بگیرد. اگر نویسنده هستید و می خواهید در مدت اقامت کتاب یا اثری خلق کنید که در مورد جزیره است حتما باید در ایمیل خود به این موضوع اشاره کنید. فیلمسازان نیز برای فیلمبرداری و عکاسی در جزیره باید مجوز لازم را از مسئولین دریافت کنند و مبلغی را بپردازند.
